فرقی نمی کند که بستر پلاستیکی، کاغذی یا پارچه ای باشد، نیروی چسبندگی نوار از لایه چسب روی سطح زیرلایه می آید.خواص فیزیکی چسب مستقیماً نیروی چسبندگی نوار را تعیین می کند.البته انواع مختلفی از نوارها وجود دارد که به طور تقریبی به نوارهای حساس به فشار، نوارهای فعال کننده آب، نوارهای حساس به حرارت و ... تقسیم می شوند که در این میان نوارهای حساس به فشار بیشترین استفاده را در زندگی ما دارند.هیچ درمان یا فعال سازی خاصی مورد نیاز نیست و می توان با درجه خاصی از فشار دادن به آن دست یافت.اثر چسب.چسب حساس به فشار (که خود چسب نیز نامیده می شود) روی نوار، محور بحث ما است.

چسب حساس به فشار نوعی ماده پلیمری با ویسکوزیته فوق العاده بالا و خاصیت ارتجاعی خاص مانند پلیمر آکریلات، لاستیک، لاستیک سیلیکون و غیره است. چسبندگی نوار یک فرآیند فیزیکی سخت است که به دو مرحله نفوذ و چسبندگی تقسیم می شود. ویسکوالاستیسیته پلیمرهادر اینجا نقش مهمی ایفا می کند: اول اینکه چسب چسبناک عملکرد مایع خاصی دارد و انرژی سطحی مولکول چسب بسیار کم است که باعث می شود چسب بتواند به راحتی به سطح جسم نفوذ کند و الاستیسیته باعث می شود هنگام فشار دادن مولکول های چسب می توانند به جای فشرده شدن کنار هم جمع شوند.سپس فرآیند چسبندگی نتیجه انسجام و چسبندگی چسب است.

چند نوار وجود دارد، چسبندگی با گذشت زمان افزایش می یابد.این به این دلیل است که چسب به زمان بیشتری نیاز دارد تا سطح جسم را بهتر خیس کند و در سوراخ ها و شیارها جریان یابد.علاوه بر این، برخی از مردم فکر می کنند که نوار فقط یک نوار است که با چسب پوشانده شده است.این گفته کاملاً اشتباه است، زیرا چسب کاملاً به شکل مایع است تا رطوبت پذیری حاصل شود و انسجام و چسبندگی آن باید صبر کرد تا فقط پس از خشک شدن در هوا ظاهر شود.علاوه بر این، چسباندن چسب یک فرآیند برگشت ناپذیر است.پس از پاره شدن، نمی توان آن را دوباره چسباند.در طول کل چرخه چسباندن نوار، چسب ویسکوالاستیسیته را حفظ می کند و تا حدی قابل برگشت است.روند.