در قرن بیستم بسیاری از محصولات چسب تازه اختراع شده وجود داشت.و چشم نوازترین چیزهای آن نوار مهر و موم بود که توسط ریچارد درو در سال 1925 اختراع شد.
سه لایه کلیدی در نوار آب بندی اختراع شده توسط لو وجود دارد.لایه میانی سلفون است، یک پلاستیک ساخته شده از خمیر چوب، که به نوار استحکام مکانیکی و شفافیت می بخشد.لایه زیرین نوار، لایه چسب است و لایه بالایی از همه مهمتر است.این یک لایه از مواد غیر چسبنده است.اکثر مواد در تماس با آنها کشش سطحی بسیار کمی دارند و نمی توانند به راحتی آن را خیس کنند (بنابراین از آن برای ساخت تابه های نچسب استفاده می کنیم).چسباندن آن به نوار واقعاً روش فوق العاده ای است، به این معنی که نوار را می توان به خودش وصل کرد، اما به طور دائم به یکدیگر نمی چسبد تا بتوان آن را به صورت رول نواری درآورد.
برای افرادی که در پاره کردن نوار خوب نیستند، باید از نوار برقی استفاده کنند که بدون قیچی پاره می شود.از آنجایی که الیاف پارچه برای تقویت از کل رول نوار عبور می کند، پاره شدن آن را آسان تر می کند.در عین حال، نوار برق نیز یک نیاز روزمره برای برقکارها است.

استحکام نوار از الیاف پارچه و چسبندگی و انعطاف پذیری از پلاستیک و لایه چسب ناشی می شود.